Biz zamanlar nasıl da eğlenceli gelirdin sen bana! Öyle her kafama estiğinde elime alıp da arka arkaya basamazdım deklanşöre
O pozlar önemli günlerde kullanılmak üzere takılırdı makineye ve saklanırdı yeni bir özel güne.
Gel zaman git zaman herkes gibi bende hızlı tüketime ayak uydurarak, uzun yıllar boyunca dönüp de bakmamak üzere çekmece köşelerine mahkum bıraktım seni. Şimdilerde elimde birbirinin kopyası ve sayısız kareler varken; aslında analog makinelerle çekilen fotoğrafların kafama nasıl da işlendiğini hatırlıyorum. O zamanlar çekilen fotoğrafların kadrajinı, alan derinliğini, enstantaneyi en ince ayrıntısına kadar düşünüp basmak gerekirdi deklanşöre…
Çünkü olur da yanlışlıkla bir makara filmi yanarsa o filmi yakmanın verdiği acının dramını anlatmaya hiçbir dijital makine yetmezdi. Bende uzun zamandır film rulosuna dokunmadığımı ve aynı zamanda eski fotoğraf karelerini özlediğimi fark ettiğim için bu hafta sonu; film rulosu, bir çift pil ve analog makinemi da yanıma alarak güzel bir çekim yapmaya karar verdim. Şimdiden yani hafta ortasından güzel bir hafta sonuna selam olsun.
Bir analog hikayesi!
previous post