Kızının Kaleminden Babasına “Dört Harf İki Hece”

Bu aralar belki de hayatım boyunca yaptığım en doğru şeyin gururunu yaşamakla meşgulüm çünkü ellerimde uzun soluksuz ve uykusuz gecelerin olduğu satır satır emeklerim var. 1 Mart 2017 Çarşamba akşamı Patnos Şehit Ömer Halis Demir Konferans Salonu’nda babamın anısına yazdığım “Dört Harf İki Hece” kitabımın imza gününde babamın sevenleri, dostları, öğrencileri ve meslektaşlarıyla bir aradaydık. O günün benim için anlam ve önemi sadece babamın anısına yazdığım kitabın değerli halkımıza tanıtım günü değil, aynı zamanda babamın aramızdan ayrılışının 21’inci ölüm yıl dönümü olmasıydı.
Babam 21 yıl önce 1 Mart 1996 Cuma günü Savaş Ay’ın fakir çocuklar için başlattığı, ‘Beyaz Tebeşir’ kampanyasında Patnos’a düşen yardım payından daha fazlasını alabilmek için Ağrı’ya giderken geçirdiği trafik kazası sonucunda hayatını kaybetti.
Babamın tamamlayamadığı yardım kampanyasını 21 yıl sonra ben üstlenerek, dostlarımızın da desteğiyle ihtiyaç sahibi çocuklarımız için güzel bir yardım fonu oluşturacağımıza inandım ve bunu başardım.
Babam hayata gözlerini yummuş olsa da memleketinin kalkınması için yaptığı ve yürüttüğü faaliyetlerle, sanata ve sanatçıya değer veren yönüyle, toplumdaki farklı ve renkli kimliğiyle, en önemlisi de yetiştirdiği sayısız öğrencisiyle, saygı duyulan ve sevilen bir insan olarak adını Patnos’ta her zaman yaşattı.
Bu kitap benim tabiri caizse çocuğum gibi oldu. İki yıllık emeğimin sonucunu hayal ettiğimden çok daha güzel bir şekilde aldım.
Nasıl mı? Kitabımın satışından elde ettiğim gelirle getirttiğim kırtasiye malzemeleri, 1660 adet 100 temel seçme eser ve dünya klasikleri setleri belirlenen 25 köy okulundaki pırıl pırıl köy çocuklarına gitti.
Gençali Köyü, Çavuş Köyü, Ergençli Köyü, Yürekveren Köyü, Usluca Köyü, Kazanbey Köyü, Dağalan Bağbaşı Köyü, Hasandolu Köyü, Andaçlı Köyü, Ürküt Köyü, Gökçeali Köyü, Taşkın Köyü, Konakbey Köyü, Kuşkaya Köyü, Tepeli Köyü, Bozoğlak Köyü, Budak Köyü, Çakırbey Köyü, Dericak Köyü, Zirekli Köyü, Tanyeli Köyü, Çaputlu Köyü Urfa Yeniköy ve diğerleri…
Sadece bu kadar da değil; köy okullarına ek olarak 30’dan fazla yatılı bölge okulu, lise, orta okul ve ilk okulda 800’den fazla öğrenciye konferans verdim. Memleketimizin çocuklarına babamı ve babamın Patnos’ta yaptığı sosyokültürel porojeleri anlattım. 1980 – 90 dönemlerinde yapılan hizmetler çocuklara ışık tuttu. Babam, koca yürekli idealist insan, o çocuklar için rol model oldu. Gözlerinin içi umutla parlayan ve etrafımda cıvıldaşan çocuklardan sayısız mektuplar aldım. Mavi ,yeşil, kahverengi, siyah gözlerdeki ışığı, sıcacık gülüşleri gördüm. Beni sevgiyle kucaklayan küçücük ellerle tanıştım. Bazen yüzlerde umut oldum, bazen hasret, bazen gurur, bazen mutluluk, bazen hüzün. Etrafımdan dolup taşan o kocaman yürekli çocuklara, gençlere bakarken ne kadar da zengin olduğumu düşündüm… Düşünüyorum da gerçekten ben ne kadar da zengindim, babam ne kadar da zengindi…
Mutluyum gururluyum. Bütün bu olanlar babamın eseri. O olmasa benim çocuklara bıraktığım izlerin hiç bir anlamı olmazdı. Patnos’ta gittiğim okullar arasında çocukluğumun geçtiği, doğup büyüdüğüm Endüstri Meslek Lisesi Okulu ve Lojmanları’da vardı. Evet yüzlerce öğrenciye konferans verdim ama hiç bir okulda Endüstri Meslek Lisesi’ndeki kadar mutlu olmadım. Çünkü orası benim hayatımın en güzel anılarının biriktiği yerlerdi. Daha önce çocukken o okulun sahnesinde söylediğim şarkıları, çatılardan dökülen yağmurları, koşturduğum sokakları ve baharı hiç unutmadım. Orası benim umutlarımı, çocukluk endişelerimi, anılarımı, kısacası hayatımın en güzel ve değerli zamanlarını geçirdiğim en değerli hayat parçam oldu hep. Çocukluğumun babam kokan yanları oldu…
Peki ben kime yazıyordum ki bu satırları?
Üç beş kıyıda köşede kalmış gönlü benim ki gibi bazı hatıralarla veya insan enkazlarıyla dolu yanlızlıklara mı? Bazen kelimeler anlamını yitirir; gülen gözlerdeki bakışlar, sıcacık bir el her şeyi anlatır! Küçükken farkına bile varamadığın en kadim, en içten değerler günün birinde asıl yerine oturur.
Ve düşünürsün…
Bir insanın hayatı daha ne kadar işleyebilir ki, başka bir hayatın içine? Kimin gönlü kimi anarsa o kişi onunlaymış. Benim gönlüm hep babamı aradı ve babam için yazdığım bu kitapla ne kadar zengin olduğumu gördüm.
Ve Teşekkür…
lk yazarlık deneyimim olan ve benim için geride bırakacağım belki de en değerli eser olan kitabımın oluşmasında; hayatımın en büyük güzelliklerini arkamda bırakırken, bana ve eserime göstermiş oldukları hoşgörü, sevgi ve beni ben yapan değerlerin varisi, bu günlere gelmemde büyük pay sahibi olan değerli aileme; dünyanın en özverili annesi annem Güler Bayar’a, kardeşlerim Bilal Bayar ve Tuğberk Bayar’a; satır satır dostluğu, önerileri, tavsiyeleri ve samimi yaklaşımıyla kitabımın her satırında bana destek veren sevgili arkadaşım Özge Avcı’ya, bu kitabı yazmamda bana cesaret veren dostum Sami Mert Eğilmezer’e, kitabıma isim veren değerli kardeşim Cankut Fırat ‘a, kitabımın tanıtım filmi, hazırlık aşamasıve birçok sürecine destek veren arkadaşlarım; Murat Doğan, Emrah Sakallıoğlu, Emre Hızıroğlu, Ahmet Bayraktar,Yaşar Bilik ‘e, Semih Yardımcı ‘ya, babamın kıymetli öğrencisi Arif Alpdoğan’a, araştırmacı yazar Osman Sosyal’a, bu kitabın en değerli taşlarını yerine oturtan Yahya Yahya Karabas, Şemsettin Çakir, İzzet Yılmaz, Halil Halil Turker, Cemil Taşdemir, Şenol Taşdemir, Medeni İlden, Recep Koca, Maşallah Yüce’ye, iyi bir baba olan Temel Bahadır Özdoğru’ya ve Mustafa Yıldırım’a…
Memleketimin koca yürekli o güzel köy insanlarına, Urfa’daki 7 yıllık zaman zarfı içinde ve devamında bir ömür sürecek olan en içten dostlukların temel taşı Sayın Mahmut Felhan’a ve babama aile olan kendisini evlatları gibi benimseyen Urfa’dan Felhan ailesine, babamı tanıyan tanımayan, saygı duyan herkese, öğrencilerine, dostlarına, kardeşlerine, arkadaşlarına bütün Patnos halkına!
Ve en önemlisi…
Araştırmalarım boyunca gerek insani ve ahlaki değerleri, gerekse örnek edindiğim, onur duyduğum, tecrübelerinden ve o geniş arşivinden faydalandığım kıymetlim Nadir Bayar’a kucak dolusu sevgiler…
Kızının kaleminden yüreğinin sahibine saygılarımla…
Kızın Hilal.